Türkiye Psikiyatri Derneği bir bildiri yayımlayarak hekim olmayan kişilerin, ruhsal sorunları ya da rahatsızlıkları olan kişileri muayene etmelerini, tanı koymalarını ve tedavi etmelerini eleştirmiş ve bir takım önerilerde bulunmuştur. Bu öneriler arasında ruhsal sorun ve rahatsızlığı olan vatandaşlarımızın hekim olmayan kişilere başvurmaktan kaçınmaları; yazılı ve görsel basının, taşıdıkları sorumlulukların bilincinde olarak, ruhsal sorunların çözümünde hekim olmayan kişilere programlarında yer vermekten ve dolaylı reklamlarını yapmaktan kaçınmaları gibi maddeler vardır.
Piyasacı anlayış içerisinde ticarileşen ve bundan dolayı da yüceltilen psikoloji ve psikiyatri anlayışlarını doğru bulmamakla birlikte bu ifadeler, ruh sağlığı alanında çalışanın yegâne odak olarak kurgulandığını ve tıbbi modeli ruh sağlığı alanında tek çözüm gibi sunduğunu düşünüyoruz. Oysa ilaç tedavisi veya kişileri ‘hasta’ gibi gören ve yaşamsal sorunları semptomlara indirgeyen tıbbi yaklaşım tek çözüm değildir ve 'tedavi' gören insanlar ilaç pazarının ve psikiyatrik ve psikolojik literatürde kullanılan bireyci ve ayrımcı varsayımların kurbanları olmaktadırlar.
Türkiye Psikiyatri Derneği yasal yetkileri olmayan kişilerin bu alanda çalışmasını engellemeye çalışırken tıbbi modeli dayatmakta ve klinik psikolojiyi hiçe saymaktadır. Böyle bir yaklaşım klinik psikoloji ve psikiyatri arasında aslında olmaması gereken bir ikilik ve iktidar savaşı yaratır. Ne egemen klinik psikoloji ne de psikiyatri birbirlerine karşı savunulacak yaklaşımlardır ve bu iktidar savaşında taraf olmak ve/veya bir iktidar savaşı yaratmak toplumsal ve psikolojik sorunlardan muzdarip bireyi dışlamakta ve ona yabancılaşmaktadır. Bu ikilikte yüceltilen anaakım taraflardan hiçbirini savunur duruma düşmeden Türk Psikiyatri Derneği'nin bu açıklamasının kabul edilemez bir açıklama olduğunu düşünüyoruz. Bu ikilik zemini bireylere doğru önerilerde bulunmamakla birlikte insan ve toplumdan yana bir zemin yaratmamaktadır.
İlaç sektörünü güçlendiren, belirli kurum ve disiplinlerin tekelleşmesine neden olan yaklaşımların karşısında durmaktayız ve anaakım anlayışların dışında toplumsal ve özgürleşmeci bir terapi pratiğinin kurulmasının bizi bu ikiliklerden kurtaracağını düşünüyoruz.
Eleştirel Psikologlar ve Psikoloji Öğrencileri